Hoge Raad: bij echtscheidingsconvenant waarin partijen op specifieke punten bewust zijn afgeweken van de wettelijke maatstaven, gelden de strenge maatstaven als bedoeld in HR 23 oktober 1987 (ECLI:NL:HR:1987:AD0015, NJ 1988/438) alleen voor die specifieke punten en niet voor de overeenkomst in zijn geheel.

Hoge Raad acht onbegrijpelijk hoe het hof tot het oordeel is gekomen dat het aangaan van het overbruggingskrediet behoort tot de rechtshandelingen die in de normale uitoefening van het bedrijf plachten te worden verricht (artikel 1:88 lid 5 BW). Het overbruggingskrediet strekte ertoe de onderneming in staat te stellen op zeer korte termijn extern kapitaal aan te trekken, terwijl zonder dit externe kapitaal de beëindiging van de kredietrelatie en het faillissement van de onderneming aanstaande waren. De omstandigheid dat het overeengekomen overbruggingskrediet mede ertoe strekte de onderneming in staat te stellen haar normale bedrijfsuitoefening nog gedurende die te overbruggen periode voort te zetten, ontneemt aan deze rechtshandeling niet haar uitzonderlijke – met de acuut dreigende discontinuïteit van de onderneming samenhangende – karakter.

Partneralimentatie. Diepgewortelde haat van de vrouw jegens de man heeft volgens de man een negatieve weerslag op de kinderen met als gevolg dat hij ze sinds 1 januari 2008 niet meer heeft gezien. Lotsverbondenheid daardoor geëindigd volgens man. Het hof volgt de man hierin niet.

Geen politiek akkoord over EU-verordeningen IPR-huwelijks- en partnerschapsvermogensrecht.

Er is een voorlopige fiftyfiftyzorgregeling. De ouders hebben communicatieproblemen. Rechtbank benoemt bijzondere curator. Hij vindt dat meer geraden dan een onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming.

Is er nog grond voor voorlopige voogdij? Moeder was onbevoegd tot het gezag wegens ondercuratelestelling. Die is opgeheven, daarvoor in de plaats is gekomen bewind en mentorschap. Tegen die beschikking is evenwel hoger beroep ingesteld. Is het dringend en onverwijld noodzakelijk om in het gezag te voorzien?

Sociale staat van Nederland 2015: ingrijpende demografische veranderingen met sociale gevolgen.

Hof kent betaling van een som ineens toe ten laste van de erfgenamen aan het nog minderjarige kind van de erflater voor zijn verzorging en opvoeding en kosten van levensonderhoud en studie (artikel 4:435 lid 1 BW).

Opschorting door GI van de omgang tussen moeder en uithuisgeplaatste zoon. Beslissing geldt als een schriftelijke aanwijzing. Besluit in de zin van artikel 1:3 Awb. De moeder is niet in de gelegenheid gesteld om over een voornemen tot opschorting van de omgang haar zienswijze te geven. Besluit van de GI vervallen verklaard.

De vrouw klaagt, voor zover hier van belang, dat het hof door de ingangsdatum van de alimentatie te bepalen op 17 april 2014, heeft miskend dat de alimentatieverplichting niet mag ingaan vóór de datum van de inschrijving van de echtscheidingsbeschikking in de registers van de burgerlijke stand. De Hoge Raad overweegt dat het volgens vaste rechtspraak de rechter niet vrijstaat de bij de echtscheidingsbeschikking of latere uitspraak te bepalen partneralimentatie te doen ingaan op een eerdere datum dan die van de inschrijving van de echtscheidingsbeschikking in de registers van de burgerlijke stand (vgl. HR 8 juli 1996, ECLI:NL:HR:1996:AC0478, NJ 1997/120 en HR 10 september 1999, ECLI:NL:HR:1999:ZC2961, NJ 1999/795). Het hof heeft vastgesteld dat de echtscheidingsbeschikking ten tijde van de mondelinge behandeling op 15 juli 2014 nog niet was ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand. De klacht is dus gegrond. De man heeft verzocht om de periode gedurende welke de vrouw heeft ‘gerekt’, in mindering te brengen op de alimentatietermijn van vijf jaar en om bij de berekening van die periode uit te gaan van de datum waarop de inschrijving van de echtscheidingsbeschikking had kunnen plaatsvinden, 24 januari 2014, zodat – naar de Hoge Raad begrijpt – de alimentatieplicht zou eindigen op 24 januari 2019. De man heeft derhalve verzocht om een verkorting van de termijn van vijf jaar. Met zijn oordeel dat de alimentatieverplichting ingaat op 17 april 2014 en dat de alimentatie per 17 april 2019 op nihil wordt gesteld, is het hof dus buiten de rechtsstrijd van partijen in hoger beroep getreden. De klacht is derhalve gegrond. De Hoge Raad vernietigt de beschikking van het hof en verwijst het geding naar een ander hof ter verdere behandeling en beslissing.