Te verrekenen vermogen. Partijen zijn in huwelijkse voorwaarden overeengekomen overgespaard inkomen jaarlijks te verrekenen. Aan dit beding is geen uitvoering gegeven, zodat het aanwezige overgespaarde niet gedeelde inkomen nog tussen hen moet worden verrekend. De vrouw heeft een bedrag van € 360.500 belegd. Die belegging is in rook opgegaan. Zij stelt dat dit bedrag van de vennootschappen van partijen afkomstig was. De man stelt dat dit bedrag privévermogen betrof en dat dit bedrag, zoals de rechtbank heeft geoordeeld, onrechtmatig daaraan onttrokken is. Geen van beide partijen kan de stellingen bewijzen dat het gaat om hetzij vennootschappelijke gelden, hetzij privévermogen. Het hof gaat er daarom van uit dat dit vermogen gemeenschappelijke overgespaarde inkomsten betreft. Deze inkomsten stonden op een gemeenschappelijke bankrekening. De vrouw was bevoegd om over die rekening en die inkomsten te beschikken. Aangezien de belegging in rook is opgegaan, waren de overgespaarde inkomsten niet meer aanwezig en viel er niets meer te verrekenen. De veroordeling door de rechtbank van de vrouw om de helft van het bedrag te doen toekomen aan de man wordt vernietigd. Het oorspronkelijke verzoek van de man wordt afgewezen.

Verlenging alimentatieverplichting na eerdere verlenging. Oud geval. Alimentatie voor het eerst vastgesteld op 31 maart 1987. Verzoek van de man tot beëindiging op 23 juli 2003 door rechtbank afgewezen. Verplichting verlengd tot 1 augustus 2005 met mogelijkheid verdere verlenging. Door het hof is deze verplichting destijds verlengd tot 1 februari 2013 met mogelijkheid verdere verlenging. Na 1 februari 2013 is de man de alimentatie blijven doorbetalen. De vrouw heeft verlengingsverzoek op 1 september 2013 ingediend. Nu in de overgangsregeling voor oude gevallen geen vervaltermijn voor het verzoek tot verlenging is opgenomen, is het verzoek tot verlenging door de vrouw niet te laat ingediend. Ingrijpendheid van de beëindiging van de uitkering staat vast, nu daartegen niet is gegriefd. Hof stelt opnieuw de behoefte van de vrouw aan alimentatie vast en verlaagt alimentatie in verband met verlaagde behoefte. Op verzoek van de man wordt indexering uitgesloten. Hof verlengt opnieuw de alimentatieplicht tot 1 februari 2018 met bepaling dat deze termijn op verzoek van de vrouw zal kunnen worden verlengd.

Vervallenverklaring schriftelijke aanwijzing. Brief GI aan advocaat moeder betreffende omgang met bij pleegouder geplaatst kind is door kinderrechter op 18 mei 2015 opgevat als schriftelijke aanwijzing. Deze aanwijzing is door de kinderrechter toen vervallen verklaard. De kinderrechter heeft zelf een omgangsregeling met de moeder vastgesteld. De behandeling van het verzoek tot uitbreiding van de omgangsregeling is aangehouden. Vervolgens neemt GI een nieuwe aanwijzing die zowel aan de moeder als aan de vader is gericht en die materieel van gelijke inhoud is als de door de kinderrechter eerder vervallen verklaarde aanwijzing. De kinderrechter kapittelt deze werkwijze op niet mis te verstane wijze. Hij stelt vast dat de aanwijzing ten aanzien van de vader niet zorgvuldig tot stand is gekomen, noch deugdelijk is gemotiveerd. Voorts kan een aanwijzing een door de kinderrechter t.a.v. de moeder vastgestelde omgangsregeling niet doorbreken. De kinderrechter verklaart de nieuwe aanwijzing vervallen en stelt zelf opnieuw een omgangsregeling t.a.v. de moeder en een omgangsregeling t.a.v. de vader vast.

Bij het einde van het huwelijk aanwezig vermogen dat is gevormd uit door de echtgenoten tijdens het huwelijk overgespaard inkomen, dient te worden verrekend, ongeacht aan wie van de echtgenoten dat vermogen toebehoort en uit wiens overgespaarde inkomen dat vermogen is gevormd.

Hof heeft onvoldoende inzicht gegeven in de gedachtegang die heeft geleid tot het oordeel omtrent de huwelijksgerelateerde behoefte.

Samenloop ISD-maatregel en Bopz-machtiging. Wetswijziging per 1 januari 2015: bepalingen uit Wet Bopz over dwangbehandeling van overeenkomstige toepassing op personen ten aanzien van wie een ISD-maatregel geldt.

De algemene dwalingsregeling is niet van toepassing op een verdeling. De vernietigbaarheid van een verdeling wegens dwaling wordt alleen beheerst door artikel 3:196 BW. Echtgenoten kunnen op grond van artikel 1:87 lid 4 BW bij overeenkomst afwijken van de wettelijke regeling voor vergoedingsrechten.

Gesloten jeugdhulp met instemming gezaghebbende ouders. Geen ondertoezichtstelling. Mandaat van gecertificeerde instelling om namens het college van burgemeester en wethouders (BenW) verzoek te doen. Kinderrechter oordeelt (anders dan ECLI:NL:RBGEL:2015:1159) dat mandaat gegeven kon worden. De Jeugdwet of de aard van de bevoegdheid verzet zich niet daartegen. Dat het mandaatbesluit niet correct was bekendgemaakt (artikel 10:5 lid 2 jo. 4:42 Awb) passeert de kinderrechter. Verzoek wordt toegewezen.

Eenpersoonsadoptie door de nieuwe partner van de moeder. Tegenspraak van de biologische en juridische vader. Verzoek tot adoptie wordt ook in hoger beroep afgewezen. De partner voert aan dat hij sinds 2007 een affectieve relatie heeft met de moeder en sinds 2008 in gezinsverband met haar en de ernstig autistische zoon samenleeft. Hij heeft een goede band met de zoon opgebouwd die hem accepteert als verzorger. De vader stelt dat zijn zoon nog wel degelijk iets van hem te verwachten heeft. Het hof wijst het misbruik maken van de bevoegdheid tot tegenspraak af. Het hof stelt vast dat de juridische vader en de zoon nooit in gezinsverband hebben samengeleefd. Aan de tegenspraak zou om die reden (artikel 1:228 lid 2 aanhef en onder a BW) kunnen worden voorbijgegaan, maar het hof oordeelt dat de vader in de eerste jaren van het leven van zijn zoon wel een rol van betekenis heeft gespeeld. De door de moeder en haar partner beoogde continuïteit in de verzorging en opvoeding van de zoon kan ook op een andere manier worden bereikt. Onvoldoende aanleiding om voorbij te gaan aan de tegenspraak.

Verzoek om voorlopige voorziening ex artikel 223 Rv in het kader van een echtscheidingsprocedure afgewezen. In het kader van een voorlopige-voorzieningenprocedure op grond van artikel 821 Rv verzoekt de vrouw op grond van artikel 223 Rv haar vervangende toestemming te verlenen voor verhuizing van het kind naar elders. De rechtbank overweegt dat de opsomming van de door elk der echtgenoten te vragen en door de rechter te treffen voorlopige voorzieningen in artikel 822 en 823 Rv limitatief is. Weliswaar kan in het kader van een verzoekschriftprocedure voorlopige voorzieningen worden verzocht op grond van overeenkomstige toepassing van artikel 223 Rv (HR 5 december 2014, ECLI:NL:HR:2014:3533), maar naar het oordeel van de rechtbank verzet de aard van de zaak zich tegen overeenkomstige toepassing van artikel 223 Rv in zaken van echtscheiding en scheiding van tafel en bed, nu de wetgever daartoe een bijzondere regeling heeft getroffen die op een aantal cruciale punten afwijkt van de algemene regeling van artikel 223 Rv. Vrouw wordt niet ontvangen in haar verzoek.