Hoge Raad: bij de vaststelling van de door de ouders verschuldigde kinderalimentatie dienen het kindgebonden budget (KGB) en de daarvan deel uitmakende alleenstaande-ouderkop niet in aanmerking te worden genomen bij de bepaling van de behoefte van het kind, maar bij de berekening van de draagkracht van de ouder die het KGB ontvangt. Er dient daarbij geen onderscheid te worden gemaakt tussen de alleenstaande-ouderkop en het overige deel van het KGB.

Gerechtelijke vaststelling van het vaderschap. De man is de biologische vader van het kind, maar stelt dat het kind via kunstmatige donorinseminatie is verwekt, waartoe hij geen toestemming heeft gegeven. De hand- en dagtekening op de laatste bladzijde van de donorovereenkomst zijn niet van hem afkomstig, maar van de vrouw. De man is toegelaten daarvan het bewijs te leveren. Dat kan slechts door schriftonderzoek. De vrouw heeft geweigerd daaraan mee te werken. De rechtbank wijst het verzoek tot vaststelling van het vaderschap af, alsmede het verzoek om kinderalimentatie. De rechtbank overweegt dat vaststaat dat de vrouw niet wil meewerken aan een onderzoek door een deskundige om vast te stellen of zij de donorovereenkomst op de laatste bladzijde heeft ge(dag)tekend. De rechtbank is van oordeel dat de gevolgen van die weigering voor haar rekening dienen te komen. Het moet ervoor gehouden worden dat de vrouw heeft ge(dag)tekend. De man is geslaagd in het tegenbewijs tegen het rechtsvermoeden dat hij als verwekker moet worden beschouwd. Het verzoek tot vaststelling van het vaderschap wordt afgewezen, evenals het verzoek om kinderalimentatie. De kosten van het eerdere DNA-onderzoek moeten door partijen worden gedeeld.

Verweerschrift in appèl te omvangrijk, want 711 bladzijden, waarvan 79 grieven in incidenteel appèl en 25 verzoeken. De bijbehorende producties omvatten duizenden pagina’s. Het hof oordeelt dat dit geschrift niet aan de eisen van de goede procesorde voldoet en laat het buiten beschouwing, maar biedt verweerder alsnog gedurende zes weken de gelegenheid zijn processtuk en de benodigde bijlagen opnieuw in te richten, zodat het alsnog aan de gestelde eisen voldoet. Het gaat om partneralimentatie. De bewindvoerder van de vrouw is in hoger beroep gekomen. In verweer en incidenteel appèl wordt een zeer omvangrijk verweerschrift ingediend. Appellant stelt dat er zoveel tekst en feitjes aan de orde zijn dat hij na vijf bladzijden de weg al kwijt is, terwijl het gaat om een concreet probleem, de behoefte van de vrouw en de draagkracht van de man. Dit ‘gedrocht’ voldoet niet aan de daaraan te stellen eisen en is in strijd met de goede procesorde. Het hof oordeelt dat in een informele, flexibele procesgang als de verzoekschriftprocedure is over een door de man aan de vrouw te betalen bijdrage, een processtuk in het algemeen, doch zeker in relatie tot de onderhavige aard van procedure in voldoende mate inzichtelijk, helder, eenduidig en concludent dient te zijn zowel voor de wederpartij als de rechter. De geschilpunten en motivering moeten daaruit helder naar voren komen. Daaraan voldoet het verweerschrift niet. Het wordt daarom buiten beschouwing gelaten. Het hof biedt verweerder een nieuwe termijn van zes weken om alsnog met een ordentelijk processtuk te komen.

Uithuisplaatsing. Het hof had graag gezien dat was onderzocht of de praktische problemen van uithuisplaatsing in een netwerkpleegezin (de broer van de vader en zijn echtgenote), namelijk een beperkte woonruimte, konden worden opgelost. Weliswaar behoort het tot het beleid van de gecertificeerde instelling (GI) om de plaats van uithuisplaatsing te bepalen, maar in het licht van het door artikel 30 IVRK gewaarborgde belang van de kinderen om hun eigen, in dit geval Turkse, cultuur te beleven, was zo’n nader onderzoek aangewezen. Gebleken was dat de broer van de vader en zijn echtgenote over voldoende pedagogische vaardigheden beschikken om de beide kinderen, gelet op hun kindeigen problematiek, in hun gezinssituatie op te voeden en te verzorgen. Slechts de woonruimte was niet toereikend om de kinderen bij hen te plaatsen. Het hof vindt in die zin de beschikking waarvan beroep onvoldoende gemotiveerd. De termijn van de machtiging tot uithuisplaatsing is reeds verstreken en aan de wettelijke vereisten tot uithuisplaatsing was voldaan. Daarom kan het hof niet anders dan de beschikking toch bekrachtigen.

Partneralimentatie en pensioenverevening; verdeling huwelijksgemeenschap en onverdeeldheid echtelijke woning. Het hof stelt de partneralimentatie vast op het bedrag dat de rechtbank had berekend met dien verstande dat partijen in onderling overleg moeten komen tot een aanpassing van de partneralimentatie, zodra zij beiden duidelijkheid hebben verkregen over de door hen te ontvangen pensioenuitkeringen. Er is nog geen duidelijkheid over de volledige effecten van de pensioenverevening, maar wel staat vast dat de door partijen te ontvangen pensioenuitkeringen wel degelijk effect hebben op de behoeftigheid van de vrouw en de draagkracht van de man. Zodra duidelijkheid is verkregen, zullen partijen zelf om tafel moeten gaan zitten. Wat de echtelijke woning betreft heeft de man verzocht deze gedurende drie jaar onverdeeld te laten, omdat de taxatiewaarde van de woning lager is dan de hypothecaire schuld. De vrouw wenst niet in een onverdeelde boedel te blijven zitten. De vrouw stelt dat aan de hypothecaire schuld een beleggingsdepot is gekoppeld. Als dat te gelde wordt gemaakt, samen met de echtelijke woning, dan kan het alsdan positieve saldo worden aangewend om de huwelijkse schulden geheel of gedeeltelijk af te lossen. Het hof weegt het belang bij onverdeeld houden af tegenover het belang bij verdeling. Het hof stelt voorop dat niemand in een onverdeelde boedel hoeft te blijven zitten. Slechts indien de door een onmiddellijke verdeling getroffen belangen van één of meer deelgenoten aanmerkelijk groter zijn dan de belangen die door de verdeling worden gediend, kan de rechter op verlangen van een deelgenoot de verdeling uitsluiten telkens voor ten hoogste drie jaren. Het hof oordeelt dat dit laatste niet aan de orde is.

Strijdende ouders gaan akkoord met forensische mediation. Vervolgens frustreert de moeder, gesteund door haar advocaat, het onderzoek. De moeder vraagt om een tegenonderzoek (artikel 810a Rv), als het hof de verzoeken van de vader (gezamenlijk gezag en contact) toewijst. Door de moeder reeds ingebrachte rapportages blijven buiten beschouwing, omdat zij op onjuiste wijze zijn tot stand gekomen. De moeder wordt veroordeeld in de kosten van de forensisch deskundigen. Wat het tegenonderzoek betreft overweegt het hof in de eerste plaats dat de door het hof benoemde deskundigen de gestelde vragen niet hebben kunnen beantwoorden doordat de moeder, gesteund door haar advocaat, het onderzoek niet mogelijk heeft gemaakt, terwijl zij wel had ingestemd met forensische mediation en terwijl de consequenties van een dergelijk onderzoek haar waren voorgehouden. De moeder heeft zelf de kans op onafhankelijk onderzoek gefrustreerd. Om die reden gaat het hof voorbij aan het verzoek van de moeder om op de voet van artikel 810a Rv andere deskundigen als tegendeskundigen te benoemen. Het verzoek van de moeder wordt door het hof aangemerkt als misbruik van recht. Voorts is het hof van oordeel dat een nader deskundigenonderzoek voor de kinderen te belastend zou zijn. De moeder wordt veroordeeld in de kosten van de forensische deskundigen. Omdat de moeder na haar instemming ten onrechte geen medewerking heeft verleend aan het onderzoek, is het hof van oordeel dat zij moet worden veroordeeld in de kosten die de deskundigen hebben gemaakt.

Bijzondere curator verzoekt namens elf maanden oude baby vernietiging van de erkenning door een meemoeder. Verzoek wordt toegewezen. De geboortemoeder is zwanger geworden via kunstmatige donorinseminatie. De meemoeder heeft het kind erkend. Vervolgens is de relatie tussen beiden beëindigd. De meemoeder is van mening dat er nu geen normale relatie meer mogelijk is tussen hen beiden. De geboortemoeder heeft getracht het contact tussen de baby en de meemoeder in stand te houden, maar dat is niet gelukt. Zij vindt het niet in het belang van de baby dat deze een meemoeder heeft die geen contact met haar wenst. De bijzondere curator stelt zich op het standpunt dat in de onderhavige zaak zich omstandigheden voordoen waarin het belang van de minderjarige vergt dat reeds nu een beslissing tot vernietiging van de erkenning wordt genomen. Het in stand houden van de erkenning geeft een aanzienlijk risico dat de minderjarige wordt belemmerd in een evenwichtige, sociaalpsychologische en emotionele ontwikkeling. De rechtbank wijst het verzoek toe. Hij acht in dit geval, waarin het gaat om een zeer jong kind dat zijn mening nog niet kan geven, niet alleen bepalend of voldaan is aan de wettelijke grond dat de meemoeder niet de biologische moeder is van het kind, maar eveneens of het belang van de minderjarige naar het oordeel van de rechtbank met zich brengt dat met de vernietiging van de erkenning moet worden gewacht tot het kind zichzelf daarover een weloverwogen oordeel kan vormen. De rechtbank. baseert deze opvatting op de jurisprudentie van de Hoge Raad waarin bij een beslissing tot gegrondverklaring van de ontkenning eveneens het belang van het kind centraal dient te stellen. De rechtbank onderschrijft het oordeel van de bijzondere curator en wijst het verzoek toe.

College van B en W wil aan de moeder verleende bijstand op haar twee meerderjarige kinderen verhalen, omdat de kinderen uit de nalatenschap van oma (de moeder van de moeder) geld hebben ontvangen dat zij niet zouden hebben gekregen als hun moeder beroep op de legitieme had gedaan. Dan was dat geld naar de moeder gegaan. Doordat de moeder geen beroep op de legitieme heeft gedaan, heeft zij in feite het geld geschonken aan haar twee kinderen. De rechtbank beantwoordt de vraag of het niet doen van een beroep op de legitieme een schenking aan de andere erfgenamen, de twee kinderen, impliceert ontkennend. Voor het kunnen aannemen van een schenking is in de eerste plaats vereist dat de schenker ten koste van zijn eigen vermogen de andere partij verrijkt. Er dient aldus sprake te zijn van een vermindering van de vermogenspositie van de schenker. Dat is in casu niet het geval. Het eigen vermogen van de bijstandsgerechtigde moeder is niet aangetast doordat zij geen aanspraak heeft gemaakt op haar legitieme portie. Het vermogen van de moeder is niet verminderd, maar onveranderd gebleven. Het college kon geen bijstandsverhaal toepassen jegens de kinderen van de moeder.

Behoefte vrouw aan partneralimentatie. Uit het huwelijk van partijen is één kind geboren. Na de verbreking van het huwelijk heeft de vrouw nog twee kinderen gekregen. De vrouw kon in eigen levensonderhoud voorzien toen zij het ene kind had. Nu ontvangt zij een bijstandsuitkering. Mag de keuze om nog twee kinderen te krijgen op de man worden afgewenteld in die zin dat hij gehouden is partneralimentatie te betalen? De man vindt van niet. De vrouw vindt dat het krijgen van nog twee kinderen niet bestraft behoeft te worden door te bepalen dat zij geen onderhoudsbijdrage meer zal ontvangen. Het hof is van oordeel dat van de vrouw verwacht kan worden dat zij, evenals toen zij het ene kind had, een eigen inkomen zal kunnen verwerven. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat de vrouw de financiële gevolgen van haar keuze om haar leven op deze wijze in te richten niet – langer – op de man kan afwentelen. Het hof gaat er dan ook van uit dat de vrouw met ingang van de datum van zijn beschikking in haar eigen levensonderhoud kan voorzien, mede gelet op het feit dat zij heeft medegedeeld dat zij door de uitkeringsinstantie verplicht wordt te solliciteren. Het hebben van jonge kinderen (geboren in 2006, 2012 en 2013) wordt door de uitkeringsinstantie aldus niet als belemmering gezien. Verzoek om nihilstelling alimentatie wordt toegewezen.

Opheffing van ondertoezichtstelling met ingang van de dag van de beschikking van het hof. Het hof overweegt dat er op het moment van beoordeling door het hof geen sprake is van een ontwikkelingsdreiging van de minderjarige. Weliswaar heeft de minderjarige, nadat haar was medegedeeld dat haar stiefvader niet haar biologische vader is, enige tijd gedragsproblemen gehad, maar haar gedrag is ten goede gekeerd en zij ontwikkelt zich op dit moment weer adequaat. Dat de minderjarige er nog niet aan toe is om te praten over haar afstamming, maakt dat naar het oordeel van het hof niet anders. Voorts is door de GI verklaard dat de minderjarige in een adequaat, veilig en vertrouwd gezinssysteem opgroeit. Daarnaast neemt het hof in aanmerking dat de moeder zich inzet voor hulpverlening, zowel voor de minderjarige als voor zichzelf, en dat zij de weg naar de instanties weet te vinden. Hieruit volgt dat de ots van de minderjarige moet worden opgeheven. De bestreden beschikking wordt vernietigd voor zover het de duur van de ots betreft.