Draagkracht vader tot betaling onderling overeengekomen kinderalimentatie. Interen op vermogen. De man is uit een vennootschap onder firma (vof) getreden en is een eenmanszaak begonnen. Niet in geschil is dat de man niet langer aan de vof verbonden kon blijven en dat zijn inkomen daardoor is gewijzigd, hetgeen een wijziging van omstandigheden oplevert. De man heeft bij zijn uittreden meer dan een half miljoen euro ontvangen. Vraag is of van de man kan worden gevergd dat hij inteert op zijn vermogen. Voorts is de vraag of de man zich diende te onthouden van het maken van keuzes ter zake van de besteding van dat vermogen die zijn draagkracht negatief kunnen beïnvloeden, waardoor hij niet meer aan zijn alimentatieverplichting zou kunnen voldoen. Het hof is van oordeel dat de man bij het maken van de keuze tot aankoop van een appartement voor zijn stiefdochter en tot aankoop van een bedrijfspand rekening had moeten houden met zijn onderhoudsverplichting jegens zijn kinderen. De redelijkheid en billijkheid brengen mee dat de gevolgen van het handelen van de man niet op de kinderen mogen worden afgewenteld. Het hof concludeert dat van de man in redelijkheid kan worden gevergd dat hij, voor zover daadwerkelijk nodig, ten behoeve van zijn kinderen, inteert op zijn vermogen. Hij wordt in staat geacht de destijds overeengekomen, geïndexeerde, bedragen te blijven voldoen. Zo nodig dient hij een hypothecaire lening op het appartement af te sluiten.

Ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing pasgeboren baby. Ouders die gezamenlijk het gezag hebben, komen bij het hof op tegen de uithuisplaatsing die direct na de geboorte heeft plaatsgevonden. Het hof stelt in de eerste plaats dat, aangezien tegen de ondertoezichtstelling zelf niet wordt opgekomen, de bedreiging van de zedelijke of geestelijke belangen of gezondheid van de minderjarige voor het hof een gegeven zijn. Vervolgens stelt het hof dat, gelet op de afwijzende houding van de ouders richting de hulpverlening en de forse bedreigingen door de ouders richting de raad, de kinderrechter naar het oordeel van het hof op 19 maart 2015 (toen was de baby nog niet geboren) op goede gronden naast de ondertoezichtstelling een machtiging tot uithuisplaatsing heeft uitgesproken, zodra de minderjarige geboren zou zijn. Bij gebrek aan medewerking van de ouders en het daardoor ontbreken van inzicht in en toezicht op hun actuele thuis- en opvoedingssituatie in combinatie met de bekende gegevens over hun voorgeschiedenis, persoonlijkheidsproblematiek en opvoedingsvaardigheden, waarbij met name de (gedwongen) uithuisplaatsingen van kinderen uit een eerdere relatie van de vader en vaders justitiële documentatie in het oog springen, was de uithuisplaatsing van de pasgeboren baby, nog maar een paar uur oud, hoe schrijnend en verdrietig ook, op dat moment de enige manier om haar gezondheid en veiligheid als pasgeborene te beschermen. Het hof oordeelt, omdat zich een van de uitzonderingen in artikel 8 lid 2 EVRM voordoet, dat er geen schending is van het recht op eerbiediging van het privé-, familie- en gezinsleven.

Voorwaardelijke machtiging gesloten plaatsing wordt door jeugdhulpaanbieder ‘omgezet in’ een gesloten plaatsing. De jeugdhulpaanbieder die toeziet op de naleving van de aan de jeugdige gestelde voorwaarden heeft de minderjarige doen opnemen in haar gesloten accommodatie. De kinderrechter beoordeelt de rechtmatigheid van het besluit tot opneming in de gesloten accommodatie. Deze voldoet niet aan de wettelijke eisen. De minderjarige is niet overeenkomstig artikel 6.1.6 lid 6 Jeugdwet binnen vier dagen na het besluit tot opneming daarvan schriftelijk in kennis gesteld onder opgave van redenen. Blijkens de wetsgeschiedenis achtte de wetgever vooral de kenbaarheid van de redengeving van de beslissing van belang om daartegen zo nodig te kunnen opkomen. Ook voor de kinderrechter is het op deze wijze niet doenlijk het besluit op zijn merites te toetsen aan de eisen die artikel 8 EVRM aan een dergelijke inmenging in het familie- en gezinsleven stelt. In het bijzonder acht de wetgever een toetsing op aspecten van subsidiariteit en proportionaliteit van de gedwongen opneming nodig. De kinderrechter oordeelt dat het besluit, nu het niet aan de eisen van de wet voldoet, onrechtmatig is en verklaart het besluit tot opneming vervallen. Naar het oordeel van de kinderrechter herleeft dan de voorwaardelijke machtiging.

Partijen hebben in het echtscheidingsconvenant opgenomen dat het beding over de partneralimentatie (€ 250 per maand, geïndexeerd, gedurende twaalf jaar) niet kan worden gewijzigd wegens wijziging van omstandigheden, maar ook niet op grond van artikel 1:159 lid 3 BW, inhoudende dat ondanks zodanig beding de overeenkomst op verzoek door de rechter kan worden gewijzigd op grond van een zo ingrijpende wijziging van omstandigheden dat de verzoeker naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet langer aan het beding mag worden gehouden. Het hof beantwoordt de vraag of partijen bij convenant artikel 1:159 lid 3 BW konden uitsluiten, ontkennend. Weliswaar kenmerkt het alimentatiebeding zich als een overeenkomst van partijen uitgaande van contractsvrijheid, maar die vrijheid wordt begrensd door wet en jurisprudentie. Artikel 1:159 lid 3 BW betreft geen regelend recht, zodat partijen deze bepaling niet kunnen uitsluiten. Aan de alimentatieplichtige moet de mogelijkheid geboden blijven wijziging te vragen in de in artikel 1:159 lid 3 BW genoemde situatie.

Minderjarige verzoekt om benoeming bijzondere curator (na advies daartoe van de Kinderombudsman). Hij is het niet eens met de handelwijze van de GI en het contact met zijn vader is enorm verslechterd. Ter zitting heeft de minderjarige te kennen gegeven graag een bijzondere curator te willen die hem helpt als hij het soms niet eens is met zijn ouders en ook helpt als er andere dingen zijn waarmee hij het niet eens is. De gezinsvoogd is er niet zo vaak. De minderjarige heeft de gezinsvoogd niet geprobeerd te bellen in een situatie dat hij hulp nodig had. Op dit moment is er niet echt een probleem, ook niet met de omgang met zijn vader, die loopt momenteel wel goed. De rechtbank overweegt dat het fijn zou zijn als er een vertrouwenspersoon is voor de minderjarige waarmee hij voor hem moeilijke of vertrouwelijke zaken kan bespreken, maar dat deze situatie zich niet leent voor benoeming van een bijzondere curator. Er geen sprake van een concreet en wezenlijk conflict, er is geen belangenstrijd tussen de ouders en de minderjarige en de moeder kan prima opkomen voor de belangen van de minderjarige. Aan de voorwaarden van artikel 1:250 BW is niet voldaan. Volgt afwijzing verzoek.

Marokkaanse moeder verzoekt ots van haar beide kinderen, omdat zij en de moeder uitgeprocedeerd zijn en dreigen te worden uitgezet naar Marokko. Daar woont hun vader die heeft aangegeven zijn eer te willen herstellen. De echtscheiding is in Marokko nog niet erkend. Volgens de moeder bestaat groot gevaar dat de vader de kinderen zal uithuwelijken of verstoten. De moeder heeft in Marokko geen mogelijkheid haar ouderlijk gezag uit te oefenen, omdat psychische overmacht van de vader dat zal beletten. De kinderen zijn pas sinds kort op de hoogte van het bestaan van hun vader en de dreiging die van hem uitgaat. De raad heeft naar aanleiding van het verzoek van de moeder om een voorlopige ots verzocht, omdat de geuite dreigingen van de vader zeer ernstig zijn en de raad nader onderzoek wil doen. De moeder wordt niet-ontvankelijk verklaard in haar verzoek, nu de raad het verzoek doet. De kinderrechter wijst het verzoek van de raad toe, alleen al omdat de kinderen pas sinds kort op de hoogte zijn van hun verblijfsstatus, het bestaan van hun vader en het feit dat zij Nederland zullen moeten verlaten. De vader, die naar het oordeel van de kinderrechter naar Marokkaans recht het gezag heeft en naar Nederlands recht mede het gezag, wordt per e-mail op de hoogte gesteld van de beschikking met gelegenheid tot reageren binnen zes weken.

Kinderalimentatie. Onderhoudsverplichting van stiefouder is niet achtergesteld ten opzichte van die van de ouder, maar van gelijke rang. Door man overgelegde Duitse stukken zijn niet eenvoudig leesbaar en er zijn geen beëdigde vertalingen in het geding gebracht. Het hof kan van deze stukken niet op verantwoorde wijze kennisnemen en betrekt deze niet bij de beoordeling. De vrouw stelt in hoger beroep dat de onderhoudsverplichting van de stiefouder van de kinderen buiten beschouwing moet blijven. Deze is niet van gelijke rang als die van de ouder, de man heeft voorts geen inzicht gegeven in zijn draagkracht. Subsidiair weegt de band met de ouder zwaarder dan met de stiefouder. Het hof wijst dit alles af. Uit de wetgeschiedenis volgt dat de stiefouderlijke en ouderlijke onderhoudsplicht van gelijke rang zijn. De omvang van beider onderhoudsplicht hangt af van de omstandigheden van het geval. In dit geval zijn zij in gelijke mate onderhoudsplichtig. De gegevens van de man, voor zover deze in het Duits zijn gesteld, laat het hof buiten beschouwing, omdat deze niet eenvoudig te doorgronden zijn en er geen vertaling is. De man heeft ook overigens onvoldoende inzicht in zijn draagkracht geboden. Het hof rekent draagkracht toe.

Ambtshalve wijziging gezamenlijk gezag in eenhoofdig gezag op verzoek minderjarige aan wie bijzondere curator is toegewezen mogelijk? In deze zaak is tussen de ouders in 1999 de echtscheiding uitgesproken. Het gezamenlijk gezag is in stand gebleven. Nadien heeft de moeder verzocht haar alleen met het gezag te belasten. De rechtbank heeft dat verzoek afgewezen. Dat is bekrachtigd door het hof. Thans heeft de minderjarige zich per brief tot de rechtbank gewend om de zorgregeling tussen hem en zijn vader te wijzigen. Er is een bijzondere curator benoemd die voor de minderjarige heeft verzocht om eenhoofdig gezag van de moeder. De rechtbank heeft dit verzoek toegewezen. Het hof beantwoordt de vraag of de bijzondere curator ten behoeve van de minderjarige dit verzoek kon doen, bevestigend. Het hof verwijst eerst naar HR 4 april 2008, ECLI:NL:HR:2008:BC2241. Het staat de minderjarige niet vrij een verzoek te doen tot wijziging van het gezag ex artikel 1:251a lid 4 BW, als de rechter zich daarover reeds een oordeel heeft gevormd. Dat geval doet zich hier voor (beschikking hof 7 juni 2011). Maar, zo stelt het hof, ten tijde van de beschikking van het hof, was de minderjarige 13 jaar oud en niet gebleken is dat de minderjarige in de procedure bij het hof is gehoord of daartoe is opgeroepen. Het moet ervoor worden gehouden dat dat niet is gebeurd en er geen rekening kon worden gehouden met de mening van de minderjarige. Gelet daarop en gelet op artikel 12 lid 2 IVRK, is het hof van oordeel dat de rechtbank zich terecht vrij heeft geacht ambtshalve op het verzoek van de minderjarige een beslissing te geven. Dat de bijzondere curator buiten het boekje is getreden, nu de minderjarige slechts om wijziging van de zorgregeling verzocht en zij heeft verzocht om gezagswijziging wijst het hof af.

Verzoek GI tot bekrachtiging schriftelijke aanwijzing inzake omgang en verzoek tot versterking aanwijzing met een dwangsom van € 100 per keer dat de aanwijzing niet wordt opgevolgd (zie artikel 1:263 lid 3 BW). Ouders oefenen beiden het gezag uit. Zij hebben ieder een eigen woning. Hun beide kinderen zijn onder toezicht gesteld. Er is machtiging tot uithuisplaatsing verleend bij de vader voor de duur van zes maanden. De GI heeft een schriftelijke aanwijzing gegeven tot medewerking van de vader aan de wekelijkse omgang van de kinderen met de moeder. De kinderrechter oordeelt dat de GI bij afweging van alle belangen in redelijkheid heeft kunnen komen tot de schriftelijke aanwijzing. De vader werkte, ondanks herhaalde verzoeken daartoe, niet mee aan de omgang. Hoewel de omgang inmiddels is hervat, oordeelt de kinderrechter dat het van belang is dat de schriftelijke aanwijzing wordt bekrachtigd. De vader heeft in het verleden immers laten zien dat hij erg bepalend is, door de omgang met de moeder naar eigen inzicht stop te zetten. Het opleggen van een dwangsom is evenwel niet op zijn plaats, nu de vader inmiddels zijn medewerking aan de omgang verleent.

IPR. Bevoegdheid Nederlandse rechter inzake internationale onderhoudsverplichting. Brussel II-bis en Alimentatieverordening. Eerder is door de Rechtbank Amsterdam op 5 maart 2014 voor recht verklaard dat de ouders gezamenlijk zijn belast met het gezag over de minderjarige. Beslist is dat de minderjarige de hoofdverblijfplaats heeft bij de vrouw, dat zij mocht verhuizen en is een zorgregeling vastgesteld. Na grotendeels bekrachtiging in hoger beroep is door de man cassatieberoep ingesteld. De vrouw verblijft sinds 7 maart 2014 met het kind in Italië. De man heeft een nieuw verzoek gedaan tot vaststelling van een kinderbijdrage. Hij stelt dat de Nederlandse rechter de bevoegdheid heeft behouden die hem in de eerdere procedure toekwam op basis van artikel 8 en 10 Brussel II-bis. Het hof oordeelt dat het nieuwe verzoek losstaat van het eerdere. Het hof ziet geen connexiteit. De kinderbijdrage maakte geen deel uit van de eerdere procedure, ook al had de vrouw daar aanvankelijk wel om verzocht. Ook artikel 12 Brussel II-bis kan geen grondslag bieden, nu uit de proceshouding van de vrouw blijkt dat zij de bevoegdheid van de Nederlandse rechter niet aanvaardt. Zaken betreffende onderhoudsverplichtingen zijn uitdrukkelijk van het toepassingsgebied van Brussel II-bis uitgesloten. De Alimentatieverordening (inwerkingtreding 18 juni 2011) wijst als bevoegde rechter die van de lidstaat van de gewone verblijfplaats van verweerder of van de onderhoudsgerechtigde aan (Italië). Nederlandse rechter onbevoegd.