Co-ouders vaak hoogopgeleide tweeverdieners.

Kinderalimentatie. Beroep op aanvaardbaarheidstoets wordt verworpen. De man wil dat bij de bepaling van de kinderalimentatie rekening wordt gehouden met de maandelijkse betaling op een schuld die stamt uit zijn huwelijk met een andere vrouw, waarvoor ook die vrouw aansprakelijk is. Geen aanleiding om de betalingen op deze schuld te laten prevaleren boven de kinderalimentatie.

Limitering partneralimentatie. Huwelijk heeft iets meer dan zes jaar geduurd. Voor beide partijen het tweede huwelijk. Uit het huwelijk zijn geen kinderen geboren. Feitelijk hebben partijen minder dan vijf jaar als man en vrouw samengeleefd. Man verzoekt om beëindiging alimentatieplicht op het tijdstip dat de vrouw de AOW-gerechtigde leeftijd bereikt (6 februari 2019). Hof wijst verzoek toe.

Voor de tweede keer bekrachtigt de kinderrechter een schriftelijke aanwijzing van de GI over de omgang met de vader. Omdat de moeder de eerdere bekrachtigde aanwijzing zonder goede reden niet heeft nageleefd, wordt een dwangsom opgelegd.

Internationale kinderontvoering vanuit Turkije naar Nederland. De minderjarige verbleef volgens afspraken in het ouderschapsplan reeds 2,5 jaar in Turkije. Na de zomervakantie heeft de vader het kind in Nederland gehouden. Vader stelt onder andere dat de minderjarige zich verzet tegen terugkeer. De rechtbank heeft de minderjarige van 5 jaar en 4 maanden opgeroepen voor een kindgesprek met behulp van een tolk. Rechtbank concludeert dat met de mening van de minderjarige, gelet op zijn leeftijd en mate van rijpheid, geen rekening gehouden moet worden. Terugkeer naar Turkije gelast.

Verdeling gemeenschap. Ontnemingsvordering van het OM behoort tot de huwelijksgoederengemeenschap en is niet verknocht. Hof bepaalt dat de man deze schuld dient te voldoen, onder verrekening van de helft van de waarde met de vrouw.

Indien een echtgenoot na een uitspraak waarbij de verrekening is vastgesteld, ontdekt dat de ander een goed dat tot het te verrekenen vermogen behoort opzettelijk heeft verzwegen, zoek heeft gemaakt of verborgen heeft gehouden, kan hij zich in een eventuele appèlprocedure op de sanctie van artikel 1:135 lid 3 BW beroepen en de daaruit voortvloeiende vordering in die procedure instellen. Een andere opvatting zou tot het onwenselijke resultaat leiden dat gedurende de procedure in eerste aanleg de met de sanctie beoogde prikkel ontbreekt.

Draagkrachtberekeningen zijn niet bepalend voor hetgeen overeenstemt met de wettelijke maatstaven. De rechter is vrij af te wijken van het resultaat van de door hem gebruikte berekeningen omdat de in het Rappoort Alimentatienormen opgenomen normen geen recht vormen. Daarom bestaat ruimte te besluiten tot een afwijking van de rekenkundige uitkomst van de berekeningen, mede omdat bepaalde aspecten die niet in het Rapport Alimentatienormen zijn verdisconteerd, van belang kunnen zijn voor de vaststelling van het bedrag aan alimentatie. Dit neemt evenwel niet weg dat partijen in een alimentatiegeding belang erbij hebben te kunnen nagaan met behulp van welke berekening(en) de feitenrechter tot de vaststelling van een bepaalde alimentatie is gekomen, mede gelet op de door hem daaraan ten grondslag gelegde motivering. Dat maakt de beslissing immers beter controleerbaar en aanvaardbaar. Het kan ook het debat en de beoordeling in een hogere instantie ten goede komen. Daarom verdient het volgens de Hoge Raad aanbeveling dat de rechtbanken en hoven (een) berekening(en) als bijlage bij hun alimentatiebeschikkingen voegen aan de hand waarvan zij tot de vaststelling van de te betalen alimentatie zijn gekomen, in voorkomend geval met vermelding van de redenen waarom zij afwijken van de uitkomst van die berekening(en).

Kinderalimentatie. ‘Tabel eigen aandeel kosten van kinderen’ uit het Rapport Alimentatienormen. Het hof heeft bij de bepaling van de behoefte van de kinderen het nettomaandinkomen van de man in 2013 tot uitgangspunt genomen, welk inkomen € 11.164 bedroeg. Het ligt volgens de Hoge Raad niet voor de hand dat de behoefte bij een dergelijk maandinkomen gelijk zou zijn aan de behoefte bij het hoogste destijds in de tabel voorkomende nettomaandinkomen van € 5.000 of meer. Bij de bepaling van de behoefte van de kinderen vormt de welstand ten tijde van het huwelijk een belangrijk aanknopingspunt. Dat daarbij in voldoende mate is aangeknoopt, wordt naar het oordeel van de Hoge Raad door het hof bij deze stand van zaken niet voldoende duidelijk gemaakt met de overwegingen dat in de tabelbedragen alle normale kosten, zoals die voor voeding en kleding, zijn begrepen en dat de tabel een richtlijn geeft voor de bepaling van de redelijkerwijs in de desbetreffende inkomensklasse voor kinderen te maken kosten. Dat de man in het kader van een afvloeiingsregeling eenmalig inkomen heeft ontvangen, sluit naar het oordeel van de Hoge Raad niet uit dat bij de bepaling van zijn draagkracht met deze incidentele inkomenscomponent rekening wordt gehouden.