Grabowski/Polen

Vrijheidsbeneming minderjarige zonder rechterlijke machtiging is verboden.

Pensioenverweer ex artikel 1:153 BW, gevoerd door de vrouw. Het hof oordeelt uiteindelijk dat de vrouw geen beroep toekomt op het pensioenverweer als belemmering voor de echtscheiding. Daartoe gaat het hof na welke pensioenvoorzieningen er zijn en of de vooruitzichten van de vrouw op uitkeringen uit hoofde van een nabestaandenpensioen en daarmee vergelijkbare uitkeringen, zoals die krachtens levensverzekering, teloor zouden gaan of ernstig worden aangetast. Wat betreft het pensioen in eigen beheer van de bv van de man als directeur-grootaandeelhouder concludeert het hof dat krachtens de pensioenovereenkomst aan de vrouw een premievrije aanspraak op bijzonder nabestaandenpensioen toekomt. Het hof volgt de vrouw niet in de gedachte dat het pensioenverweer van artikel 1:153 BW niet alleen ziet op het wegvallen van een bestaande aanspraak, maar ook ziet op de vaststelling van de omvang van die aanspraak en de afstorting van het kapitaal dat de aanspraak omvat. Tekst en wetsgeschiedenis van die bepaling geven geen aanleiding tot deze opvatting. De beslissing tot echtscheiding hoeft in verband hiermee niet te worden aangehouden. Wat een aantal verzekeringspolissen betreft, stelt het hof vast dat deze aan de man toekomen. De man heeft in de loop van de echtscheidingsprocedure, zelfs nadat de rechtbank had beslist dat de uitkering uit deze polissen ten gunste van de vrouw voorzagen in een nabestaandenpensioen, de begunstiging gewijzigd. Het hof oordeelt dat het weliswaar ging om een bestaand vooruitzicht op uitkeringen, maar dat dit vooruitzicht niet als gevolg van de echtscheiding is gewijzigd, maar als gevolg van het handelen van de man en daarom artikel 1:153 BW hierop niet ziet. Wel merkt het hof op dat onder omstandigheden de wijziging door de man een onrechtmatige handelen jegens de vrouw zou kunnen opleveren. Ten aanzien van een andere polis stelt het hof vast dat deze recht geeft op een aanvullend nabestaandenpensioen, maar gelet op de beperkte omvang van de uitkering, van naar het hof heeft geraamd van € 300 per jaar, is het hof van oordeel dat een voorziening ter compensatie van die nadeel in redelijkheid niet hoeft te worden getroffen voordat de echtscheiding kan worden uitgesproken.

Matiging onderhoudsplicht jegens jongmeerderjarige. De vader voert aan dat hij vanwege het gedrag van zijn zoon thans – na vele jaren aan zijn financiële verplichtingen jegens zijn zoon te hebben voldaan – niet meer in de kosten van zijn levensonderhoud en studie wenst bij te dragen. De man kan het bijzonder moeilijk verkroppen dat de zoon geen enkel contact met hem wenst en dat hij de naam van zijn stiefvader gebruikt, maar dat hij desondanks wel een bijdrage in de zijn kosten van levensonderhoud en studie verlangt. De man voelt zich in de steek gelaten en lijdt daaronder. Het hof is van oordeel dat niet is gebleken dat sprake is van zodanige gedragingen van de zijde van de zoon dat in redelijkheid niet of niet ten volle van de man gevergd kan worden dat hij een bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie aan zijn zoon verstrekt. Het is begrijpelijk dat het voor een vader moeilijk is te blijven betalen voor een zoon die hem niet wil zien, echter, dit gegeven kan de plicht van de man om bij te dragen in de kosten van de jongmeerderjarige niet wegnemen. Weliswaar staat vast dat de relatie tussen de man en de zoon ernstig is verstoord, maar dit is een omstandigheid die voortkomt uit de echtscheiding tussen beide ouders en maakt op zichzelf niet dat de onderhoudsverplichting dient te worden gematigd. Daarbij komt dat ter zitting van het hof is gebleken dat de man niet zijn zoon, maar zijn ex-vrouw verwijt dat er geen contact is tussen hem en zijn zoon.

Draagkracht vader tot betaling onderling overeengekomen kinderalimentatie. Interen op vermogen. De man is uit een vennootschap onder firma (vof) getreden en is een eenmanszaak begonnen. Niet in geschil is dat de man niet langer aan de vof verbonden kon blijven en dat zijn inkomen daardoor is gewijzigd, hetgeen een wijziging van omstandigheden oplevert. De man heeft bij zijn uittreden meer dan een half miljoen euro ontvangen. Vraag is of van de man kan worden gevergd dat hij inteert op zijn vermogen. Voorts is de vraag of de man zich diende te onthouden van het maken van keuzes ter zake van de besteding van dat vermogen die zijn draagkracht negatief kunnen beïnvloeden, waardoor hij niet meer aan zijn alimentatieverplichting zou kunnen voldoen. Het hof is van oordeel dat de man bij het maken van de keuze tot aankoop van een appartement voor zijn stiefdochter en tot aankoop van een bedrijfspand rekening had moeten houden met zijn onderhoudsverplichting jegens zijn kinderen. De redelijkheid en billijkheid brengen mee dat de gevolgen van het handelen van de man niet op de kinderen mogen worden afgewenteld. Het hof concludeert dat van de man in redelijkheid kan worden gevergd dat hij, voor zover daadwerkelijk nodig, ten behoeve van zijn kinderen, inteert op zijn vermogen. Hij wordt in staat geacht de destijds overeengekomen, geïndexeerde, bedragen te blijven voldoen. Zo nodig dient hij een hypothecaire lening op het appartement af te sluiten.

Ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing pasgeboren baby. Ouders die gezamenlijk het gezag hebben, komen bij het hof op tegen de uithuisplaatsing die direct na de geboorte heeft plaatsgevonden. Het hof stelt in de eerste plaats dat, aangezien tegen de ondertoezichtstelling zelf niet wordt opgekomen, de bedreiging van de zedelijke of geestelijke belangen of gezondheid van de minderjarige voor het hof een gegeven zijn. Vervolgens stelt het hof dat, gelet op de afwijzende houding van de ouders richting de hulpverlening en de forse bedreigingen door de ouders richting de raad, de kinderrechter naar het oordeel van het hof op 19 maart 2015 (toen was de baby nog niet geboren) op goede gronden naast de ondertoezichtstelling een machtiging tot uithuisplaatsing heeft uitgesproken, zodra de minderjarige geboren zou zijn. Bij gebrek aan medewerking van de ouders en het daardoor ontbreken van inzicht in en toezicht op hun actuele thuis- en opvoedingssituatie in combinatie met de bekende gegevens over hun voorgeschiedenis, persoonlijkheidsproblematiek en opvoedingsvaardigheden, waarbij met name de (gedwongen) uithuisplaatsingen van kinderen uit een eerdere relatie van de vader en vaders justitiële documentatie in het oog springen, was de uithuisplaatsing van de pasgeboren baby, nog maar een paar uur oud, hoe schrijnend en verdrietig ook, op dat moment de enige manier om haar gezondheid en veiligheid als pasgeborene te beschermen. Het hof oordeelt, omdat zich een van de uitzonderingen in artikel 8 lid 2 EVRM voordoet, dat er geen schending is van het recht op eerbiediging van het privé-, familie- en gezinsleven.

Voorwaardelijke machtiging gesloten plaatsing wordt door jeugdhulpaanbieder ‘omgezet in’ een gesloten plaatsing. De jeugdhulpaanbieder die toeziet op de naleving van de aan de jeugdige gestelde voorwaarden heeft de minderjarige doen opnemen in haar gesloten accommodatie. De kinderrechter beoordeelt de rechtmatigheid van het besluit tot opneming in de gesloten accommodatie. Deze voldoet niet aan de wettelijke eisen. De minderjarige is niet overeenkomstig artikel 6.1.6 lid 6 Jeugdwet binnen vier dagen na het besluit tot opneming daarvan schriftelijk in kennis gesteld onder opgave van redenen. Blijkens de wetsgeschiedenis achtte de wetgever vooral de kenbaarheid van de redengeving van de beslissing van belang om daartegen zo nodig te kunnen opkomen. Ook voor de kinderrechter is het op deze wijze niet doenlijk het besluit op zijn merites te toetsen aan de eisen die artikel 8 EVRM aan een dergelijke inmenging in het familie- en gezinsleven stelt. In het bijzonder acht de wetgever een toetsing op aspecten van subsidiariteit en proportionaliteit van de gedwongen opneming nodig. De kinderrechter oordeelt dat het besluit, nu het niet aan de eisen van de wet voldoet, onrechtmatig is en verklaart het besluit tot opneming vervallen. Naar het oordeel van de kinderrechter herleeft dan de voorwaardelijke machtiging.

Partijen hebben in het echtscheidingsconvenant opgenomen dat het beding over de partneralimentatie (€ 250 per maand, geïndexeerd, gedurende twaalf jaar) niet kan worden gewijzigd wegens wijziging van omstandigheden, maar ook niet op grond van artikel 1:159 lid 3 BW, inhoudende dat ondanks zodanig beding de overeenkomst op verzoek door de rechter kan worden gewijzigd op grond van een zo ingrijpende wijziging van omstandigheden dat de verzoeker naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet langer aan het beding mag worden gehouden. Het hof beantwoordt de vraag of partijen bij convenant artikel 1:159 lid 3 BW konden uitsluiten, ontkennend. Weliswaar kenmerkt het alimentatiebeding zich als een overeenkomst van partijen uitgaande van contractsvrijheid, maar die vrijheid wordt begrensd door wet en jurisprudentie. Artikel 1:159 lid 3 BW betreft geen regelend recht, zodat partijen deze bepaling niet kunnen uitsluiten. Aan de alimentatieplichtige moet de mogelijkheid geboden blijven wijziging te vragen in de in artikel 1:159 lid 3 BW genoemde situatie.

Minderjarige verzoekt om benoeming bijzondere curator (na advies daartoe van de Kinderombudsman). Hij is het niet eens met de handelwijze van de GI en het contact met zijn vader is enorm verslechterd. Ter zitting heeft de minderjarige te kennen gegeven graag een bijzondere curator te willen die hem helpt als hij het soms niet eens is met zijn ouders en ook helpt als er andere dingen zijn waarmee hij het niet eens is. De gezinsvoogd is er niet zo vaak. De minderjarige heeft de gezinsvoogd niet geprobeerd te bellen in een situatie dat hij hulp nodig had. Op dit moment is er niet echt een probleem, ook niet met de omgang met zijn vader, die loopt momenteel wel goed. De rechtbank overweegt dat het fijn zou zijn als er een vertrouwenspersoon is voor de minderjarige waarmee hij voor hem moeilijke of vertrouwelijke zaken kan bespreken, maar dat deze situatie zich niet leent voor benoeming van een bijzondere curator. Er geen sprake van een concreet en wezenlijk conflict, er is geen belangenstrijd tussen de ouders en de minderjarige en de moeder kan prima opkomen voor de belangen van de minderjarige. Aan de voorwaarden van artikel 1:250 BW is niet voldaan. Volgt afwijzing verzoek.

Marokkaanse moeder verzoekt ots van haar beide kinderen, omdat zij en de moeder uitgeprocedeerd zijn en dreigen te worden uitgezet naar Marokko. Daar woont hun vader die heeft aangegeven zijn eer te willen herstellen. De echtscheiding is in Marokko nog niet erkend. Volgens de moeder bestaat groot gevaar dat de vader de kinderen zal uithuwelijken of verstoten. De moeder heeft in Marokko geen mogelijkheid haar ouderlijk gezag uit te oefenen, omdat psychische overmacht van de vader dat zal beletten. De kinderen zijn pas sinds kort op de hoogte van het bestaan van hun vader en de dreiging die van hem uitgaat. De raad heeft naar aanleiding van het verzoek van de moeder om een voorlopige ots verzocht, omdat de geuite dreigingen van de vader zeer ernstig zijn en de raad nader onderzoek wil doen. De moeder wordt niet-ontvankelijk verklaard in haar verzoek, nu de raad het verzoek doet. De kinderrechter wijst het verzoek van de raad toe, alleen al omdat de kinderen pas sinds kort op de hoogte zijn van hun verblijfsstatus, het bestaan van hun vader en het feit dat zij Nederland zullen moeten verlaten. De vader, die naar het oordeel van de kinderrechter naar Marokkaans recht het gezag heeft en naar Nederlands recht mede het gezag, wordt per e-mail op de hoogte gesteld van de beschikking met gelegenheid tot reageren binnen zes weken.

Kinderalimentatie. Onderhoudsverplichting van stiefouder is niet achtergesteld ten opzichte van die van de ouder, maar van gelijke rang. Door man overgelegde Duitse stukken zijn niet eenvoudig leesbaar en er zijn geen beëdigde vertalingen in het geding gebracht. Het hof kan van deze stukken niet op verantwoorde wijze kennisnemen en betrekt deze niet bij de beoordeling. De vrouw stelt in hoger beroep dat de onderhoudsverplichting van de stiefouder van de kinderen buiten beschouwing moet blijven. Deze is niet van gelijke rang als die van de ouder, de man heeft voorts geen inzicht gegeven in zijn draagkracht. Subsidiair weegt de band met de ouder zwaarder dan met de stiefouder. Het hof wijst dit alles af. Uit de wetgeschiedenis volgt dat de stiefouderlijke en ouderlijke onderhoudsplicht van gelijke rang zijn. De omvang van beider onderhoudsplicht hangt af van de omstandigheden van het geval. In dit geval zijn zij in gelijke mate onderhoudsplichtig. De gegevens van de man, voor zover deze in het Duits zijn gesteld, laat het hof buiten beschouwing, omdat deze niet eenvoudig te doorgronden zijn en er geen vertaling is. De man heeft ook overigens onvoldoende inzicht in zijn draagkracht geboden. Het hof rekent draagkracht toe.