22-jarige dochter beroept zich jegens vader op derdenbeding in echtscheidingsconvenant dat de vader een studiebijdrage betaalt zolang de dochter met redelijke resultaten en in overleg met hem met een beroepsopleiding bezig is of studeert, doch uiterlijk tot de leeftijd van 25 jaar. Vader en dochter hebben al 4,5 tot 5 jaar geen enkel contact. De rechtbank oordeelt dat van overleg als bedoeld in het derdenbeding geen sprake is. Aan de dochter komt daarom geen beroep op het derdenbeding toe. Voorts is de dochter niet behoeftig in de zin van artikel 1:392 BW. Zij kan door arbeid in haar levensonderhoud voorzien.

Grootmoeder niet-ontvankelijk in haar verzoek tot vaststelling omgangsregeling. Het hof is van oordeel dat er onvoldoende aanknopingspunten zijn voor een nauwe persoonlijke betrekking tussen de grootmoeder en de minderjarige. Grootmoeder en moeder verschillen van mening over de intensiteit van de contacten in het verleden tussen de grootmoeder en de minderjarige. Het hof hecht waarde aan de verklaring van de moeder dat de grootmoeder behoudens een enkele oppasdag en incidenteel een langere oppasperiode niet bij de verzorging en opvoeding van de minderjarige betrokken is geweest, terwijl er sinds oktober 2013 helemaal geen contact meer is geweest. Bewijsaanbod van de grootmoeder wordt afgewezen als onvoldoende gespecificeerd. Het verzoek om een informatieregeling wordt eveneens afgewezen nu hiervoor geen wettelijke grondslag bestaat en er zich geen uitzonderlijke omstandigheden voordoen die tot een uitzondering zouden nopen.

Het hof oordeelt dat de aanspraak op een stamrecht niet verknocht is, maar wel dat het in de gegeven omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat deze aanspraak bij helfte wordt gedeeld. De man heeft een ontslagvergoeding in een bv ondergebracht. Sinds hij vanaf juli 2013 geen inkomsten meer heeft uit werk als zelfstandige, uit loondienst of WW-uitkering, leent hij uit de bv. Van dat bedrag betaalt hij de kinderalimentatie en de lasten van de woning waarin de vrouw met twee van de drie kinderen woont. De vrouw draagt aan die lasten niet bij. De woning staat nog niet te koop. Tegen de tijd van verkoop zal het stamrecht volledig zijn opgesoupeerd. Het hof oordeelt dat in afwijking van de verdeling bij helfte de aanspraken ingevolge het stamrecht aan de man moeten worden toegedeeld, zonder verrekening met de vrouw per peildatum, zoals door de vrouw verzocht.

Op de uitkering van vader ingehouden en aan de moeder doorbetaalde bedragen worden niet beschouwd als kinderalimentatie, geen aftrek.

Rechtbank Noord-Holland volgt (in zowel ECLI:NL:RBNHO:2015:3039 als ECLI:NL:RBNHO:2015:2646) de lijn van de Alimentatienormen dat de alleenstaande-ouderkop in overeenstemming met de Alimentatienormen in mindering wordt gebracht op de behoefte van het kind, tenzij toepassing zou leiden tot een onaanvaardbaar resultaat. Dat moet de onderhoudsgerechtigde met berekeningen aantonen.

Huwelijkse voorwaarden. Verrekenbeding. Behoort echtelijke woning die staat op naam van de vrouw tot het te verrekenen vermogen? Natuurlijke verbintenis? Het hof overweegt dat beide partijen stellen dat een deel van de koopsom door hen is voldaan en dat beiden investeringen in de woning hebben gedaan. Het hof kan niet vaststellen wie een deel van de aankoopsom heeft betaald, wie investeringen heeft gedaan voor verbouwingen en renovatie en met welk geld. Daarom is uitgangspunt dat het huis tot het te verrekenen vermogen behoort. Het hof verwerpt de stelling van de vrouw dat sprake is van een natuurlijke verbintenis op grond waarvan zij de woning mag behouden zonder verrekening met de man.

Gerechtelijke vaststelling vaderschap en kinderalimentatie. Man en vrouw hebben elkaar leren kennen via een chatsite die is gericht op het hebben van seks. Partijen hebben geslachtsgemeenschap gehad vóór de conceptieperiode. Door DNA-onderzoek is vastgesteld dat de man de biologische vader is van het kind. Partijen hebben ieder een andere lezing hoe de bevruchting tot stand is gekomen. De vrouw stelt via onbeschermde geslachtsgemeenschap, de man stelt door opvangen van het sperma en zelfinseminatie. Nu de man zijn stellingen niet door bewijzen heeft gestaafd, is de man niet geslaagd in het te leveren tegenbewijs (zie HR 26 juni 2009, NJ 2009/388). Dit ligt anders als voorafgaande aan de conceptie een spermadonorovereenkomst is gesloten. De vrouw betwist dat zij de overgelegde overeenkomst heeft gedagtekend en ondertekend. De man wordt toegelaten tot bewijs dat de vrouw wel heeft ondertekend.

Bewindvoerder verzoekt namens alimentatieplichtige vader wijziging kinderalimentatie. Voor kind X is de alimentatieplicht van de man geëindigd met de gegrondverklaring van de ontkenning van het vaderschap bij beschikking van 24 augustus 2010. De vrouw is het daarmee eens. De rechtbank overweegt evenwel ambtshalve dat ingevolge artikel 1:202 BW door de gegrondverklaring geen teruggave van kosten van verzorging en opvoeding ontstaat, dus dat het verzoek niet kan worden toegewezen. Voor kind Y beroept de bewindvoerder van de man zich op wijziging van omstandigheden: de financiële situatie van de man is drastisch verslechterd als gevolg van een door de man geleden herseninfarct. Ter onderbouwing legt de bewindvoerder een stapel rekeningafschriften over, zonder daarbij enige toelichting te geven. De rechtbank wijst het wijzigingsverzoek af, omdat de gewijzigde omstandigheden van de man niet met bewijzen zijn gemotiveerd en omdat de rechtbank weigert de relevante gegevens uit de bankafschriften af te leiden.

De Gerechtshoven Den Haag en Amsterdam sluiten zich aan bij de benadering van Gerechtshof ’s-Hertogenbosch en Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden en passen, ook voor de situatie van na inwerkingtreding van de Wet hervorming kindregelingen, de Alimentatienormen onverkort toe. Dit betekent dat het kindgebonden budget na 1 januari 2015 inclusief de alleenstaande-ouderkop in mindering wordt gebracht op de behoefte van het kind.

Op grond van artikel 3:178 lid 1 BW kan ieder der deelgenoten te allen tijde verdeling van een gemeenschappelijk goed vorderen. Een dergelijke vordering verjaart dus niet. Een vordering ex artikel 3:179 lid 2 BW is ook een vordering tot verdeling van een gemeenschappelijk goed ex artikel 3:178 lid 1 BW. Een vordering ex artikel 3:179 lid 2 BW is derhalve ook niet aan verjaring onderhevig. Daarbij is niet van belang of het betreffende goed opzettelijk of onbedoeld is overgeslagen.