Derdenbeding in echtscheidingsconvenant voor kinderalimentatie. Zoon kan na de meerderjarigheid, gelet op de ondubbelzinnige bewoordingen van het tussen de ouders gesloten convenant, de alimentatie afdwingen. Er is door de ouders bewust afgeweken van de wettelijke maatstaven. De alimentatie gaat evenwel niet eerder in dan nadat de echtelijke woning die verkocht had moeten worden, is verhuurd. Er zijn geen omstandigheden gesteld dat het in redelijkheid onaanvaardbaar zou zijn de vader te houden aan het convenant.

Verzoek gesloten jeugdhulp met instemming gezaghebbende ouders (artikel 6.1.8 lid 1 Jeugdwet (Jw)) door gecertificeerde instelling (GI) die daartoe gemandateerd is door het college van burgemeester en wethouders. Rechtbank acht mandaatverlening in strijd met de aard van de bevoegdheid zoals opgenomen in artikel 6.1.8. Jw en met artikel 3.2 lid 2 Jw, omdat een gi geen jeugdhulp mag aanbieden. Ook de mandatering tot het besluit dat een voorziening gesloten jeugdhulp nodig is (de verleningsbeslissing), is niet mogelijk. Nu het college vervolgens het verzoek heeft overgenomen en heeft bepaald dat jeugdhulp nodig is en de rechtbank de gesloten jeugdhulp noodzakelijk acht, wordt het verzoek toegewezen.

Voorlopige voorzieningen. Vrouw verzoekt op 9 januari 2015 onder andere een bijdrage in het onderhoud van de kinderen met ingang van 15 mei 2013. Man stelt dat dat niet mogelijk is. De rechtbank oordeelt dat voorlopige voorzieningen als hoofdregel gelden per datum beschikking. Zij kunnen in ieder geval niet eerder een aanvang nemen dan vier weken voordat een verzoek tot echtscheiding wordt ingediend, omdat anders de voorlopige voorzieningen vervallen. De rechtbank ziet geen aanleiding om van de hoofdregel (datum beschikking) af te wijken.

Kinderalimentatie. Voor de vaststelling van de behoefte van het kind telt de rechtbank het kindgebonden budget bij het inkomen van de moeder. De rechtbank brengt vervolgens het ontvangen kindgebonden budget volledig in mindering op de behoefte van het kind. In 2015 is er daarom geen behoefte.

Ouders stuiten het huwelijk van hun dochter. Zij zijn van mening dat de geestvermogens van hun dochter zodanig gestoord zijn dat zij niet in staat is om haar wil te bepalen of de betekenis van de huwelijksverklaring te begrijpen. Zij zijn niet blij met de keuze van de huwelijkspartner van de dochter. De rechtbank oordeelt dat de geestvermogens van de dochter, die een universitaire studie voor tandarts volgt, niet gestoord zijn. Dat de keuze van de huwelijkspartner naar de mening van de ouders niet de juiste is, is niet relevant. Opheffing van de stuiting toegewezen.

IPR. Internationale kinderontvoering. Moeder ontvoert twee zoons naar Pakistan. Dit land is geen partij bij het Haags Kinderontvoeringsverdrag (HKOV). De rechtbank past regels HKOV naar analogie toe. Gezien het doel van het HKOV is de rechtbank van oordeel dat het HKOV er niet aan in de weg staat dat de Nederlandse rechter kennisneemt van het verzoek tot teruggeleiding. De rechtbank baseert haar bevoegdheid vervolgens op artikel 3 Rv, nu Brussel II-bis, het HKBV ’96 en artikel 5 Rv toepassing missen, en de vader/verzoeker zijn gewone verblijfplaats in Nederland heeft, partijen en de kinderen voor de ontvoering hier hun gewone verblijfplaats hadden en allen de Nederlandse nationaliteit hebben. De zaak wordt, gelet hierop, als voldoende met de Nederlandse rechtssfeer verbonden geacht. Na een inhoudelijke beoordeling gelast de rechtbank de teruggeleiding van de kinderen naar Nederland.

De rechtbank beslist over de echtscheiding en een aantal nevenvoorzieningen, maar splitst het nevenverzoek over afwikkeling huwelijkse voorwaarden af. In de overwegingen geeft de rechtbank een oordeel over de betekenis van een eerder gesloten vaststellingsovereenkomst inzake de verdeling. De vrouw komt slechts daarvan in hoger beroep. Het hof oordeelt dat het oordeel over de vaststellingsovereenkomst een tussenbeschikking betreft, waarvan hoger beroep slechts tegelijk met de einduitspraak is toegelaten. Niet-ontvankelijkheid.

Huwelijk heeft ruim 41 jaar geduurd. Man verzoekt echtscheiding die wordt uitgesproken en in 2012 is het huwelijk ontbonden. De man heeft gepoogd de vrouw dood te slaan. Dit misdrijf is hem niet toegerekend wegens vasculaire dementie. Hij is ontslagen van alle rechtsvervolging. De vrouw is van mening dat wegens dit misdrijf er geen verdeling bij helfte van de huwelijksgoederengemeenschap dient plaats te vinden. De kantonrechter heeft deze vordering toegewezen. Hof wijst vordering in hoger beroep alsnog af. De vergelijking met de situatie in HR 7 december 1991, NJ 1991/593 (moordhuwelijk) gaat niet op.

Gemeente wil betaalde uitvaartkosten op grond van artikel 22 Wet op de lijkbezorging (Wl) jo. artikel 1:392-396 BW verhalen op de weduwe van de overleden man. Rechtbank wijst het verzoek af, omdat artikel 22 Wl geen grondslag biedt voor verhaal op de echtgenoot.

Penchevi t. Bulgarije

Moeder moet voor haar opleiding naar Duitsland toe. Kind mag van vader niet meereizen. Hoogste rechter weigert vervangende toestemming aan moeder. Recht van ouder en kind op genot van elkaars gezelschap. Besluitvorming duurt veel te lang. Artikel 8 EVRM geschonden.