De man verzoekt de hoogte van de onderhoudsbijdrage voor zijn dochter te wijzigen omdat zijn draagkracht is verminderd. De rechtbank wijzigt de hoogte van de alimentatie omdat sprake is van een wijziging van omstandigheden (art. 1:401 BW). Het inkomen van de man is namelijk substantieel gewijzigd, ofschoon sprake is van een door eigen gedraging veroorzaakt inkomensverlies dat niet voor herstel vatbaar is.

Kinderalimentatie. Verlaging met terugwerkende kracht. Terugbetalingsverplichting. De rechter die een onderhoudsverplichting verlaagt met ingang van een vóór zijn uitspraak gelegen datum, zal steeds aan de hand van hetgeen ten processe is gebleken, moeten beoordelen in hoeverre een daaruit voortvloeiende terugbetalingsverplichting in redelijkheid kan worden aanvaard. Hij is derhalve bij die beoordeling niet afhankelijk van een door de onderhoudsgerechtigde gevoerd, op die terugbetaling betrekking hebbend verweer. De rechter kan een betaling in termijnen van het te veel ontvangen bedrag toestaan, ook als de alimentatiegerechtigde niet uitdrukkelijk daarom heeft verzocht. Verrekening met toekomstige alimentatietermijnen is een manier van terugbetaling (in termijnen) van te veel ontvangen alimentatie. Verrekening van kinderalimentatie kan onder omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zijn of misbruik van recht opleveren, zodat hiermee terughoudend zal moeten worden omgegaan.

Aan de voorwaarden van artikel 1:277 lid 1 BW is niet voldaan. De moeder wordt niet in het gezag hersteld.

Het verzoek om de adoptie van meerderjarige (33 jaar) uit te spreken, is afgewezen. Er is geen sprake van een zeer bijzondere omstandigheid die de terzijdestelling van artikel 1:228 lid 1 sub a BW rechtvaardigt.

Een moeder is met de minderjarige kinderen van partijen verhuisd van Groot-Brittannië naar Nederland. De rechtbank oordeelt dat sprake is van kinderontvoering. In hoger beroep beslist het hof eveneens dat sprake is van een ongeoorloofde overbrenging van de kinderen naar Nederland omdat de vader niet had ingestemd met de verhuizing als bedoeld in artikel 3 HKOV. De kinderen moeten onmiddellijk terugkeren naar Groot-Brittannië. Volgens het hof is geen sprake van berusting van de vader in de zin van artikel 13 lid 1 sub a HKOV.

Moeder verzoekt vervallenverklaring van een schriftelijke aanwijzing door de gecertificeerde instelling op grond van artikel 1:264 lid 1 BW. Het hof wijst dit af en bepaalt een omgangsregeling tussen de moeder en kinderen overeenkomstig de schriftelijke aanwijzing.

De rechtbank wijst het verzoek van de verwekker tot vervangende toestemming tot erkenning van de zoon af. De hoofdverblijfplaats van het kind blijft ongewijzigd en de bestaande omgangsregeling wordt vastgelegd. De rechtbank is niet verzocht om een informatieregeling en kan hierover dan ook geen beslissing nemen. Wel wijst ze de voogden op hun wettelijke plicht om de vader over belangrijke zaken aangaande het kind te informeren.

Het hof oordeelt dat de moeder alleen belast blijft met het gezag over de kinderen. De kinderrechter heeft het gezamenlijk gezag van de niet met elkaar gehuwde ouders terecht beëindigd.

Het hof wijst in hoger beroep een verzoek tot schorsing van een bij voorraad uitvoerbare beslissing over een gewijzigde verdeling van de zorg- en opvoedingstaken af. Het hof oordeelt dat er geen misslag is geweest in de vaststelling van het belang van de minderjarige en dat het belang van de moeder niet feitelijk is komen vast te staan en daarom niet zwaarder weegt dan de belangen van de minderjarige en de vader bij directe uitvoering van de gewijzigde regeling.

Verkrijging erfpachtrecht krachtens Russisch erfrecht. Beroep op artikel 1:94 lid 2 aanhef en onder a (oud) BW naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet onaanvaardbaar. Vaststelling verdeling en waarde erfpachtrecht.